باغبانی
مراحل بحرانی تغذیه درختان میوه
عقل سالم در بدن سالم است. مغز فرمانده و رهبر بدن است. زمانی که از سلامت کافی برخوردار باشد فرماندهی قدرتمند و پایداری نیز خواهد داشت و تمام سلول ها و اعضاء بدن صحیح و منظم کار خواهند کرد و در برابر عوامل درونی و بیرونی مثل امراض و آفات مقاوم و پیروز بوده و بالاترین کارایی را خواهند داشت. واضح است که بهترین عامل در سلامت بدن و عقل نتیجه تغذیه مناسب، به موقع و بهینه است.
همین اصل در خصوص گیاهان نیز صادق است؛ بدین معنی که گیاه سالم از فرماندهی توانا نیز برخوردار خواهد بود و علاوه بر اینکه در برابر عوامل خارجی و داخلی مقاومت خوبی خواهد داشت، تولید محصول مقرون به صرفه و در خور توجهی نیز به بار خواهد آورد. اما یک تفاوت عمده در این میان وجود دارد و آن اینکه گیاهان قابلیت تحرک ندارند! به همین جهت بایستی مواد غذایی مورد نیاز آنها به موقع و به میزان مورد نیازو با تناوب مناسب توسط باغدار یا کشاورز از طریق برگ یا ریشه در اختیار آنان قرار گیرد.
هر کدام از مراحل رشد و نمویی گیاهان به مواد غذایی و شرایط خاص نیاز دارد که از لحاظ تغذیه مراحل بحرانی درختان میوه را می توان از زمان برداشت تا برداشت و گیاهان مزرعه ای را از قبل کاشت تا برداشت تقسیم بندی نمود. کوتاهی در هر کدام از این مراحل می تواند خسارت جبران ناپذیری به گیاه وارد نماید و کشاورز و باغدار را از برداشت محصول قابل توجیه محروم نماید. بنابراین دلسردی در تولید محصولات زراعی و باغی امری نابخشودنی و مایه سرخوردگی و ورشکستگی می باشد.
در این مقاله مراحل بحرانی تغذیه درختان میوه را فهرست وار ذکر کرده ایم و بر این نکته تأکید داریم که حذف یا کاهلی در انجام هر یک از موارد ذکر شده، لطمه به تولید و در نتیجه کاهش عملکرد را در پی خواهد داشت.
- قبل از خزان و ریزش برگ ها ( در خصوص مرکبات قبل از ورود به فصل سرما) مرحله ای بسیار مهم در آماده سازی درختان به تحمل سرمای زمستان و همچنین ذخیره مواد غذایی و تأمین انرژی لازم جهت رشد بهاره است.
- کوددهی زمستانه و قبل از بیداری درختان در بهار با مصرف کودهای دامی و آلی به همراه عناصر پرمصرف و کم مصرف معدنی زیر سایه انداز درختان به منظور تأمین بخشی از مواد غذایی مورد نیاز، بهبود کیفیت خاک و گرم کردن اطراف درختان صورت می پذیرد.
- در بهار زمانی که جوانه ها متورم می گردند و آماده باز شدن می باشند، حفظ جوانه های گل از سرما و افزایش قدرت باروری آنها اهمیت دارد.
- تقریبا دو هفته پس از ریزش گلبرگ ها، میوه ها تشکیل شده اند و نیاز است آنها را از خطر سرمازدگی بهاره و ریزش مراقبت کرد.
- از زمان نخودی تا فندقی شدن میوه ها، به طور طبیعی درختان جهت حفظ تعادل نسبت بین برگ ها و میوه، مقداری از میوه ها را با ایجاد لایه جدا شونده حذف می کنند. در این مرحله مهم این است که با توسعه برگ ها و سطح فتوسنتز، این نسبت را تعدیل نماییم و ریزش را به حداقل برسانیم.
- زمان گردویی شدن میوه ها نیز اتفاق زمان فندقی شدن را خواهیم داشت و علاوه بر آن در این مرحله به علت افزایش سطح میوه و با وجود وفور کلسیم در خاک، میوه ها با کمبود کلسیم مواجه می شوند و نسبت به ریزش، بیماری ها و آفات حساس می گردند.
- شروع سایز گیری میوه ها، قبل از شروع رنگ آوری نیز از مراحل بحرانی تغذیه در درختان میوه است که می تواند در کیفیت میوه بسیار تأثیرگذار باشد. چراکه این زمان بهترین موقع برای یک دست کردن میوه ها به لحاظ سایز، وزن و رنگ استاندارد می باشد (فرمول ویژه تغذیه)
- برداشت و بعد از برداشت نیز از دیگر مراحل بحرانی هستند که بایستی مدیریت شوند.
مراحل ذکر شده در بالا به طور کلی آورده شده و در خصوص درختان مختلف با کمی تغییر قابل اجرا می باشد.
در پایان باید گفت: دانش و تکنولوژی همواره رو به جلو است و همه ساله ارقام جدید و برتر گیاهان زراعی و باغی به تولیدکنندگان عرضه می شوند که لزوماً از لحاظ کیفیت و کمیت در سطح بالاتری از ارقام قبلی قرار دارند. لذا بسنده به تجربه گذشتگان، بدون توجه به علوم فیزیولوژی و تغذیه نوین گیاهی نمی تواند ما را از حداکثر پتانسیل تولید این ارقام بهره مند سازد و سلامت گیاهان را حفظ نماید. به همین جهت بایستی از نظر کارشناسان مجرب بهره گرفت و برنامه های غذایی بروز، دانش بنیان و کاربردی را گام به گام و با دقت و اطمینان از حصول نتیجه مطلوب به کار بست. اکیداً توصیه می کنم حداقل یک دوره از نظر کارشناس مجرب در زراعت و باغ خود بهره بگیرید و تمام توصیه های وی را با ظرافت، حوصله و دلگرمی تمام به انجام رسانید. مطمئن باشید پس از برداشت محصول در سال های آتی، مصمم تر و دلگرم تر به انجام نظرات و توصیه های کارشناسانه ی آنان همت خواهید گماشت.
روش صحیح هرس درختان
حداکثر تولید با حداقل هزینه (بهره وری) هدف اصلی هر باغدار از زمان تصمیم به احداث باغ است. لذا توجه به آب و هوای منطقه، میزان آب در دسترس، نوع خاک، بازار فروش، امکانات انبارداری و نگهداری محصول و … در تعیین نوع درختان و رقم انتخابی از اهمیت ویژه برخوردار است. علاوه بر موارد ذکر شده، رعایت فاصله مطلوب بین درختان، هرس و تربیت صحیح درختان و تغذیه مناسب آنها از زمان کاشت و بطور مستمر در دست یافتن به باغی بارده، با درختان سالم و بازده اقتصادی بالا، حایز اهمیت بسیار است. به طوری که علاوه بر پوشش هزینه های جاری در مدت زمان کوتاهی هزینه های ثابت را نیز پوشش دهد.
با توجه به فصل پیش رو در این مقاله اهمیت هرس زمستانه درختان میوه و نقش آن در باردهی و بهره وری باغات مورد بحث و بررسی قرار گرفته است؛
تعریف هرس: عبارت است از قطع کامل یا جزیی شاخه، ریشه، پوست، برگ، گل و میوه به منظور هدایت نحوه رشد و باروری گیاهان که در راستای تولید محصول با کیفیت و بهره اقتصادی بالا انجام می گردد. یکی از عملیات مهم باغبانی است و بر روی قدرت باروری و تحمل شرایط نا مساعد محیطی تاثیر گذار است.
بسته به نوع درختان، هدف از هرس و فصل انجام آن، هرس ها به دو دسته تقسیم می شوند؛ یکی هرس زمستانه یا هرس سیاه که در زمان رکود یا خواب زمستانه انجام می شود (پاییز و زمستان) و دیگری هرس تابستانه یا هرس سبز که در زمان فعالیت گیاهان صورت می گیرد (معمولاً اردیبهشت تا تیر ماه).
هرس زمستانه و تربیت مناسب شاخه های درختان از زمان کاشت و سال های اول عمر آنها، با نگهداری تعداد معینی از شاخه ها در جهات مشخص و زاویه حدود ۶۰ درجه (و بیشتر) و شکل دهی مناسب درختان، سبب تربیت درختانی با مقاومت بالا و باردهی مناسب می گردد. جهت حفظ باردهی و مقاومت درختان، در سال های بعد نیز توسط هرس عالمانه، شرایط مطلوب جهت ورود نور و هوا به درون تاج درختان را مهیا کرده، فتوسنتز و تولید را به نحو احسن هدایت نموده، و با محدود نمودن رشد رویشی نامطلوب (هرس سر زنی) عملیاتی همچون برداشت و سمپاشی تسهیل می گردد. بدیهی است همه ساله بایستی شاخه های مزاحم، آفت زده، خشک، بیمار و شکسته را حذف و آتش زد تا سلامت درختان تضمین شود.
همواره بایستی تعادل را در هرس شاخه ها و ریشه ها رعایت کرد و از هرس شدید اجتناب کرد؛ چرا که حذف هر یک از اندام های گیاهی بر روی رشد و نمو درختان در همان سال و یا طی چند سال بعد اثر گذار است و می تواند باعث اختلال در زمان باردهی و گلدهی درختان مثمر، و تاخیر در باروری نهال های جوان گردد و کمیت و کیفیت محصول را نیز تقلیل دهد.
همچنین بایستی توجه داشت که با حذف شاخه ها در زمستان مسیر مواد ذخیره شده به سمت جوانه های باقیمانده روانه خواهد شد و جوانه هایی که در شرایط عادی به حالت راکد و خفته وجود داشته اند تبدیل به شاخ و برگ زیاد و متراکم در تاج درختان خواهند شد که در این صورت نیاز به هرس تعدادی از این شاخه ها در زمستان سال بعد خواهد بود.
در هرس درختان مواردی را باید حتماً رعایت کرد تا صدمات ناشی از حذف شاخه ها به حداقل برسند. در زیر به برخی از مهمترین آنها اشاره کرده ایم؛
- نهال های جوان را به نحوی باید هرس و تربیت نمود که در آینده نیازی به هرس شدید نداشته باشند.
- حذف کامل شاخه به موازات تنه اصلی و در پایین ترین قسمت شاخه انجام گردد به گونه ای که قطعه ای از شاخه بریده شده بر روی شاخه اصلی باقی نماند (بدون جایگذاری مهمیز یا ناخنک).
- هرس درختانی که سال هاست هرس نشده اند و یا بایستی ارتفاعشان کاهش یابد و نیاز به هرس شدید دارند بایستی طی چند سال انجام گردد تا درخت بتدریج به شکل مورد نظر در آید. هرس شدید سبب تاخیر یک تا سه سال در باردهی درختان نا بالغ و کاهش محصول طی یک یا چند سال در درختان بارده خواهد شد.
- در حذف شاخه ها باید توجه داشت که هر چه زاویه شاخه با تنه یا شاخه اصلی نزدیک به قائمه باشد آن شاخه قویتر است و علاوه بر رشد بهتر مقاومت بیشتری نسبت به فشارهای خارجی داشته و زیر فشار وزن میوه ها نخواهد شکست لذا این شاخه ها نسبت به بقیه برتری دارند.
- نور و جریان هوا عوامل مهمی در باروری و عملکرد گیاهان می باشند به همین جهت وسط تاج درختان بایستی در حد لازم و تعادل باز باشند تا نور و هوا بخوبی در آن نفوذ کند.
- شاخه های خشکیده مکان مناسبی برای زمستان گذرانی آفات و امراض می باشند پس حتماً بایستی هرس شده و در اسرع وقت سوزانده شوند.
- شاخه های ضخیم را طی سه برش باید قطع کرد تا به شاخه اصلی صدمه ای وارد نگردد.
- بهترین زمان هرس مرکبات پس از برداشت میوه زمانی که خطر سرمازدگی مرتفع شده است تا قبل از جوانه زدن شاخه ها می باشد.
نکات فنی و بهداشتی:
- ابزار و ادوات هرس قبل از استفاده با محلول ۲۰% آب ژاول (وایتکس) ضد عفونی شوند.
- محلی که قرار است قطع شود را تمیز کرده و حتی الامکان با قارچکش ضد عفونی شود. (ترکیبات مسی)
- همیشه از اره و قیچی تیز استفاده شود و هیچگاه از داس و تبر استفاده نشود.
- محل قطع شاخه های با قطر بیش از ۲ سانتی متر با چسب پیوند پوشیده شود.
- شاخه های بریده شده در صورت آلودگی قارچی یا آفات جمع آوری و سوزانده شود.
- لوازم و ادوات هرس پس از هر بار استفاده تمیز و روغن کاری شوند.
- درختان هرس شده تا چند ماه نیاز به بازدید و حذف شاخه های اضافی و نرک دارند.
در پایان اینکه، نهال های جوان را به نحوی باید هرس و تربیت نمود که در آینده نیازی به هرس شدید نداشته باشند چون هرس شدید از طرفی سبب تخلیه ذخایر غذایی شده و از طرف دیگر سبب تحریک رشد مجدد و سریع رویشی می گردد و این درختان جهت برگشت به حالت نرمال و طبیعی به دو تا چهار سال زمان نیاز خواهند داشت.
در درختان مرکبات هر سال پس از برداشت میوه نیاز است که با هرس سبک، شاخه های غیر زنده، شکسته و پیچ خورده، ضعیف، مسن، نوک تیز درون تاج، باریک و مسن که تا نزدیک زمین رشد کرده اند، شاخه های تولید کننده گل آذین بدون برگ و شاخه های تولید کننده میوه نامرغوب با هدف بهبود ساختار درختان حذف گردند.
جهت اطلاعات بیشتر با کارشناسان مجرب هرس درختان میوه مشورت نمایید.
تغذیه درختان از پایان تابستان
با کاهش تدریجی دمای هوا در اواخر تابستان و ایجاد شرایط مناسب محیطی رشد و نمو، درختان شروع به بازسازی صدمات ناشی از گرما می کنند. آنها جهت ورود به زمستان و تامین ذخیره غذایی مناسب، تولید آنزیم ها و ترکیبات لازم (جهت تشکیل جوانه های گل و مقاومت به سرما) آماده می شوند. بنابراین لازم است قبل از ورود به سرما و ایجاد شرایط محیطی تنش، درختان را به لحاظ تغذیه ای حمایت نماییم؛ به همین منظور در این مقاله سعی کرده ایم موارد تغذیه ای مورد لزوم درختان در این زمان را بطور عموم و خلاصه بیان نماییم.
در اکثر درختانی که میوه آنها در پاییز برداشت می شود، شروع سایز گرفتن میوه ها همزمان با ملایم شدن دمای هوا افزایش می یابد؛ پس جهت افزایش کمیت و کیفیت محصول، جهت تامین مواد غذایی مورد نیاز اعمال سوخت و سازی، محلول پاشی عناصر میکرو (آهن، روی، منگنز، مولیبدن و …) به همراه ترکیبات حاوی مقادیر متعادل ازت، فسفر و پتاسیم ضروری می باشد. از طرفی نیز مصرف خاکی عناصر ماکرو خصوصاً پتاسیم بصورت نوار کودی یا همراه آبیاری، لااقل طی دو تا سه مرحله تا برداشت نیاز است. هم زمان با سایز گرفتن میوه ها، جذب کلسیم توسط میوه ها نیاز آنها را تأمین نخواهد کرد؛ این کمبود غذایی با ریزش میوه ها و شکل نامتقارن میوه و برخی از بیماری ها در ارتباط مستقیم است. به همین جهت محلول پاشی کلسیم در زمان پر کردن میوه ها طی دو تا سه نوبت در کاهش ریزش و افزایش محسوس کیفیت محصول بسیار تاثیر گذار است.
مطلب مهم دیگر، آماده سازی درختان جهت ورود به سرما و افزایش تشکیل جوانه های گل و تضمین عملکرد سال آتی باغ از طریق کاهش سال آوری می باشد. جهت تأمین این مهم، با محلول پاشی ترکیبات استاندارد پتاسیم به همراه روی و بُر، به راحتی می توانیم سرمازدگی و سال آوری درختان میوه را مدیریت نماییم. البته لازم به ذکر است که این محلول پاشی در اواخر زمستان تا اوایل بهار (همزمان با گرم شدن هوا) زمانی که جوانه ها متورم می شوند، نیز بایستی تکرار گردد تا مدیریت تغذیه ای این دوره، تکمیل شود. (در برخی مناطق که احتمال خطر سرمازدگی در زمان فندقی شدن میوه ها نیز وجود دارد، محلولپاشی مجدد پتاسیم توصیه می گردد.)
گستردن کود دامی در زیر چتر درختان به همراه سولفات های آهن، روی، منگنز، پتاسیم و کود حاوی فسفر، علاوه بر کلاته کردن این عناصر توسط کود دامی و تامین مواد غذایی مورد نیاز درختان در فصل رویش، به علت فعالیت میکروارگانیزم های موجود در کود دامی، گرمایی ملایم در سطح باغ منتشر می نماید که می تواند به نحو مطلوب و مناسب در کاهش خطرات ناشی از سرمازدگی تاثیر گذار باشد.
نکته:
– در باغات مرکبات شروع جوانه زنی درختان اواخر زمستان است، در این هنگام تغذیه را بایستی با اصول علمی و عملی و توجه به شرایط اقلیمی، خاک و کیفیت آب شروع کرد.
– شروع تغذیه بهاره در باغات سیاه ریشه و خزان دار همزمان با تورم جوانه ها آغاز می گردد.
– عامل مهم در کاهش کمیت و کیفیت محصولات باغی سرمای نا بهنگام بهاره و سال آوری درختان می باشد که هر دوی آنها با تغذیه مطلوب در زمان مناسب قابل پیشگیری و کنترل می باشند.
– در پایان، تأکید بر این موضوع حائز اهمیت است که نوع کودها، میزان و زمان مصرف آنها بسته به نوع محصول، سن درختان، رقم و شرایط آب، خاک، هوا و … متغییر است و پیشنهاد می کنم نهاده های مورد نیاز را از مراکز معتبر و فروشندگان خوشنام و متعهد تهیه فرمایید.
میزبانی درختان در زمستان
واضح است، زمانی می توان توقع عملکرد بالا و محصول با کیفیت را از درختان میوه داشت که علاوه بر تامین نیاز غذایی گیاه در طول دوره باروری و رویش، پس از برداشت محصول، در طول زمان خواب زمستانه و در آستانه شروع فعالیت بهاره نیز نسبت به جایگزینی عناصر برداشت شده از خاک و گیاه اقدام کرد، این تغذیه بایستی بگونه ای انجام پذیرد تا درختان و جوانه های گل و برگ را در عبور از سرمای زمستان و خطرات سرمازدگی مصون دارد. بنا بر این توصیه می شود پس از برداشت میوه ها و قبل از شروع سرما نسبت به محلولپاشی درختان با ترکیبات حاوی روی و پتاسیم همچون منافرت روی + منافرت پتاسیم یا رویال پتاسیم + فروتیسول روی به نسبت دو تا سه لیتر در یکهزار لیتر آب اقدام نمائید. و جهت تکمیل این فرایند، در بهار نیز همزمان با گرم شدن هوا، (هنگام متورم شدن جوانه های گل) این سمپاشی را به همراه کویسلم (به نسبت یک لیتر در یکهزار لیتر آب) تکرار نمایید.
زمستان حتماً کود دامی متناسب با مساحت سایه انداز درختان فراموش نشود. همراه کود دامی سوپر فسفات تریپل، سولفات دو پتاس، سولفات آهن، سولفات روی و سولفات منگنز در زیر چتر درختان و با رعایت فاصله معقول از تنه زیر خاک شود.
اواخر زمستان، همراه با گرم شدن هوا زیر سایه انداز درختان میراکل قرمز + میکروالمنت به سبز + آگروهیومیک بر اساس توصیه کارشناسان چالکود شود.
جلوگیری از ریزش میوه ها
دغدغه همیشگی باغداران ریزش های میوه در طول فصل رویش است چرا که تداوم فعالیت باغداری با تعداد میوه باقیمانده بر روی درختان در زمان برداشت عجین است. با مثالی شروع می کنیم: بیایید در ذهن خود تصور کنیم، نیمی از گلهای پدیدار شده بر روی درختانمان تبدیل به میوه قابل برداشت شوند ؟؟؟؟؟ …. !!!! بطور حتم شاخه ها و تنه این درختان در زیر سنگینی میوه ها خواهند شکست. و بر عکس آن فرض کنید تعداد گلهای تبدیل به میوه شده به اندازه کافی نباشند ؟؟؟ … درآمد حاصله از فر وش محصول هزینه های تولید را پوشش نخواهد داد.
نکته قابل توجه اینست که: آفرینش درختان به گونه ایست که تنها حدود ۴ الی ۲۰ درصد از گلهایی که در فصل شکوفایی بر روی شاخه ها می شکفند به میوه قابل برداشت تبدیل می گردند تا پس از سورت شدن با ریزش ها، عملکرد مطلوبی را برای باغدار به ارمغان آورند.
بطور طبیعی درختان جهت متعادل نمودن میوه ها بر روی شاخه هایشان با تنظیم ترشح هورمونهایی ویژه در محل اتصال میوه به شاخه در زمانهای معینی شروع به ایجاد لایه جدا کننده کرده و میوه های ناقص را میریزند. این نوع ریزشها، ریزش های طبیعی بوده و شامل سه مرحله اند، یکی بلافاصله بعد از گرده افشانی و لقاح، یک مرحله زمانیکه میوه ها به اندازه نخود تا فندق می باشند و مرحله سوم نزدیک به برداشت تا برداشت صورت می پذیرد.
از جهتی نیز عوامل خارجی متعددی همچون تغییرات دما، تنش رطوبتی، باران و تگرگ، آفات و بیماریها و … میتوانند سبب ریزش و یا تشدید ریزش های طبیعی و اثرات زیانبار گردند، به این نوع از ریزشها، ریزشهای غیر طبیعی می گویند.
پدیده سال آوری مشکل عدیده ایست که یکی از عوامل حادث شدن آن ریزش های متعارف و نا متعارف است. بدین معنی که در یک سال باغ بحدی پر بار است که میوه ها کوچک و غیر استاندارد شده، شاخه ها تحمل سنگینی میوه ها را ندارند و زیر بار می شکنند (نیاز به تنک کردن میوه ها باشد) و در سال بعد تعداد میوه ها بسیار کم، درشت و بدقواره هستند.
با این اوصاف ریزش میوه ها عامل مهمی در پایین یا بالا بودن میزان عملکرد باغات است. که با بکارگیری اقدامات مناسب می توان هر سال محصول قابل توجیهی بدست آورد.
– علت عمده ریزش های طبیعی تعادل مواد بیوشیمیایی و شیمیایی درون میوه است که توسط جنین یا جنین های درون میوه ترشح می شوند و سبب پایداری محل اتصال میوه به شاخه می گردد، در صورتیکه اختلالی در میزان تولید و ترشح این هورمونهای گیاهی بوجود آید، لایه جدا شونده در محل اتصال به شاخه تشکیل شده و میوه از درخت می افتد. ترشح این مواد در صورتی تا زمان تا برداشت ادامه خواهد داشت که جنین یا جنین ها از لقاح کامل گل بوجود آمده باشند و میوه های با لقاح ناقص تا مرحله رسیدگی و برداشت بر روی درخت نخواهند ماند. بنابر این تلقیح ناقص از عوامل مهم کاهش عملکرد میباشد که با مدیریت صحیح تغذیه و استقرار حشرات گرده افشان در فصل گرده افشانی قادریم تعداد میوه های کامل را افزایش و در بسیاری از مواقع خسارات ناشی از عوامل محیطی را پوشش دهیم.
– همانگونه که ذکر شد یکی از دلایل مهم ریزش طبیعی میوه ها متوازن نمودن وزن و حجم ثمر نسبت به میزان تحمل، استقامت و توان شاخه ها و ساقه هاست، پس هر چه درختان دارای تنه و شاخه های مستحکم تری باشند، میزان ریزش نیز بالطبع می تواند در صورت فراهم بودن سایر شرایط کمتر باشد. به همین منظور تامین مناسب کلسیم از زمان نخودی شدن اندازه میوه ها (قبل از شروع ریزش مرحله دوم) و تکرار آن در طول دوره کاشت در افزایش تعداد میوه ها موثر است. بالطبع درختان با بار بیشتر نیاز غذایی بیشتری نیز به مواد غذایی خصوصاً پتاسیم و ازت دارند که آنهم از طریق محلولپاشی برگی و ریشه ها قابل مصرف است.
– مبارزه اصولی و منطقی با آفات، پیشگیری از بروز بیماریها، رعایت اصول صحیح باغداری، انتخاب ارقام مناسب با آب و هوای منطقه، آبیاری منظم، احداث باغ در مکان های مناسب و… در کاهش اثرات منجر به ریزش های غیر طبیعی موثرند.
با توجه به موارد ذکر شده اگر باغدار بتواند نیاز غذایی درختان را بخوبی شناسایی و قبل از بروز علائم ضعف، گیاهان خود را تقویت کرده و ریزشهای طبیعی و غیر طبیعی را مدیریت نماید، قادر است همه ساله تناژی در خور توجه و یکسان بدست آورد. و این نکته را همواره بخاطر داشته باشیم، ریزشهای متعارف جزیی از سیستم طبیعی و آفرینش درختان جهت تعدیل و تنظیم ثمر آنها است.
گردو بکاریم!
چگونگی پرورش گردو
گردو درختی بزرگ وگسترده است.وبیشتر از هر درخت دیگر به نور نیاز دارد.گردو در سن بلوغ میوه میدهد.ودرر قسمتهایی از درخت که نور بیشتری می تابد از باردهی بهتری برخوردار است.ودر قسمتهای داخلی که نور به آن نمی تابد گردوها ریز وکوچک میشوند.درختان گردو باید طوری کاشته شوند که فاصله بین آنها کمتر از ۱۰متر نباشد.چون این درخت تاج بزرگی دارد بعد از چند سال که از رشد آن گذشت شاخه ها مزاحم همدیگر میشوند وشاخ وبرگشان در هم می پیچد که باعث ریزش برگهای درخت میشود.مواردی مثل نوع نهال کیفیت خاک وهمین طور اقلیم آب و هوایی محیط کشت برای این درخت اهمیت زیادی دارد.اصولا گردو در مناطق سرد و معتدل رشد خوبی دارد.کاشت درخت گردو وتکثر آن از طریق بذر گردو صورت میگیرد.وباید در دو سالگی به وسیله پیوند وصله ای پیوند زده شوند.تا حاصل باغ گردو یکدست شود.بعد از آنکه گردو کاشته شدوشروع به رشد کرد.(به اندازه ای رسید که بتوان آن را جابجا کرد )نهال گردورا با ریشه از خاک در آورده ودرچاله های عمیق حفر شده در زمینی که خاکش از نظر کود دهی آماده شده است کاشته میشود.وبا خاک اطرافش را می پوشانند.تا برای آبیاری درخت مشکلی پیش نیاید.بهترین فصل کاشت درخت گردو اوایل بهار است .
در کاشت درخت گردو باید دقت کرد که درخت ۲۰-۳۰ سانتیمتر بالاتر از کف جوی کاشته شود.تا در آینده به بیماری آب سیاه مبتلا نشود.در احداث باغهای جدیدد باید سعی کرد حتما از نهال پیوندی استفاده شود.