روی از مهمترین عناصر ریزمغذی ضروری برای کلیه گیاهان می باشد و در گروه عناصر فعال ساز آنزیمها و انتقال الکترون قرار دارد. در ترکیب آنزیم های تنظیم کننده فعالیتها متابولیکی، ساخت کلروپلاست (سبزینگی)، اکسین ها (هورمون) و متابولیسم کربوهیدراتها (قندها و نشاسته ها) نقش دارد و باعٍ ثبات و آرایش ساختمانی پروتئین های غشاء می گردد.
عنصر روی موثر بر افزایش قدرت جوانه زنی و استقرار گیاهچه به نحو مطلوب بوده، سبب افزایش قدرت ریشه زایی، رشد بهتر و بیشتر برگها ، بهبود فتوسنتز و غذا سازی در گیاهان می گردد. این عنصر در افزایش وزن دانه و میوه، افزایش عیار قند و مقدار قند قابل استحصال، افزایش عملکرد و فعال سازی تعداد زیادی آنزیم گیاهی موثر است و جزء لازم متابولیکی می باشد.
روی با مواد آلی خاک ترکیب شده و کمپلکسهای آلی روی را بوجود می آورد که حدود ۶۰% این کلات ها محلول هستند و یک منبع مهم روی در خاک را تشکیل می دهند، لذا مقادیر روی قابل دسترس گیاه با افزایش مواد آلی افزایش می یابد.
فراهم بودن روی در محلول خاک رابطه منفی با محلولیت فسفر دارد بدین معنی که با مصرف بیرویه کودهای فسفره، منجر به کاهش جذب روی و و کمبود آن در گیاه می شود. آهن و منگنز مانع جذب روی میگردند.
در بین گیاهان زراعی ذرت و لوبیا و در میان درختان، مرکبات بیشترین حساسیت را نسبت به کمبود روی دارند. از آنجایی که روی در گیاه غیر پویا است نشانه های کمبود در برگهای جوان بصورت زردی، نوارهای راه راه، نقاط سوخته شده، برهنگی سر شاخه ها و رکود رشد، توقف رشد و در نهایت مرگ آنها می شود. همچنین گیاهان دارای کمبود روی برگهای کوچکی داشته و برگهای آنها زودتر می ریزند.
کمبود روی در گیاه زمانی رخ می دهد که غلظت آن در نسوج گیاهی به کمتر از ۲۰ میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک برسد، حال آنکه سمیت آن در غلظت بیش از ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک رخ می دهد.
کمبود روی با محلولپاشی برگی یا افزودن کلات های روی و سولفات روی استاندارد به همراه کود های آلی به خاک مرتفع میگردد. در خاکهای آهکی بخاطر اینکه کلسیم جایگزین روی در کلات ها و کمپلکس ها می شود، استفاده از کلات روی Zn-EDDHA ارجح است.
با توجه به خصوصیات ویژه این عنصر در بدن جانداران، از آن بنام عنصر زندگی نیز نام برده می شود.
بدون دیدگاه